Het nieuwe fietspad slingert over de Leidscheveenseweg heen op een geheel weervast stalen constructie. De slankheid en constructieve crux zit in het aansluitdetail dek-kolom.
| Locatie | Leidschenveenseweg, Zoetermeer |
|---|---|
| Opdracht | gemeente Zoetermeer, Zoetermeer |
| Architectuur | Syb van Breda & Co architects, Leiden |
| Constructief Ontwerp | Techconsult, Gouda |
| Uitvoering | BSB Staalbouw, Burgum |
| Staalconstructie | BSB Staalbouw, Burgum |
Deze brug voor langzaam verkeer legt de verbinding tussen vier regionale fietspaden die momenteel doodlopen op het spoor van de Randstadrail en de Leidscheveenseweg. Ook voor voetgangers is de verbinding belangrijk: het bestaande Westerpark ten zuiden van de brug wordt verbonden met het toekomstige N3MP park ten noorden.
Het winnende prijsvraagontwerp heeft als werknaam Hobbema 2.0 als verwijzing naar het schilderij 'Laantje bij Middelharnis' van de 17e eeuwse landschapschilder. Bij de opening is de brug hernoemd: Jan Waaijerbrug, volgens traditie naar een voormalige burgemeester.
De gehele brug is van weervast staal (S355). Het wegdek is momentvast verbonden aan de kolommen. Zo kon de brug geheel zonder schoren of andere storende elementen zoals tuien worden uitgevoerd. Het starre, meanderende dek is gesteund door dikwandige gelaste consoles die elk via ‘membraanwerking’ vanuit het dek de krachten kwijtraken in het boven- en onderdeel van de koker. Dit is geoptimaliseerd met EEM-studies van Ansys. De brug verloopt over verschillende hoogtes waardoor de kolommen variëren in lengte, het aansluitdetail is echter overal eender
De vormveranderingen in het dek door temperatuurswisselingen worden opgevangen door nauwelijks zichtbare interne consoles die vrijwel geheel op afschuiving werken.
Kenmerkend zijn de relatief slanke palen die een grote lichtkap dragen. Deze zijn geplaatst op de dragende kolommen die dezelfde materiaaleigenschappen hebben, maar dan met grotere dikte. De combinatie slanke paal-zware kap (ordegrootte 600 kg) is gevoelig, maar door de dynamische eigenschappen te berekenen met voorgeschreven vergrotingsfactoren is het geheel wel haalbaar gebleken. Sterker, de paal is slechter af zonder lichtkap dan met. De kap zorgt voor een verlaging van de eigenfrequentie waardoor de gevoeligheid voor windvlagen acceptabel blijft en zelfs proefondervindelijk vastgesteld.
Onder de brug door loopt een hoofdrioolpersleiding. Deze leiding is gevoelig voor trillingen en zakkingen, een scheur zou een grote milieuramp veroorzaken. Er is om de persleiding heen gebouwd en plaatselijk is een speciale trillingvrije fundering toegepast, de teen van het talud ter plekke is van piepschuim gemaakt zodat de extra gronddruk binnen de gestelde eisen bleef.
Per m2 weegt deze brug minder dan 275 kilo. Ook de borstwering is licht en bestaat uit niet meer dan een transparant roestvast stalen gaas, dat is gespannen tussen het dek en de brugleuning.
